صنعت زغال‌سنگ یکی از صنایع مهم به خصوص در حیات چرخه تولید فولاد به عنوان یکی از کالاهای استراتژیک کشور محسوب می‌شود اما این صنعت همچنان درگیر مشکلات و مسایل زیادی است.
زغال‌سنگ دارای دو نوع کک‌شو و حرارتی است که نوع نخست آن از تولیدات عمده کشور و با اهمیت‌تر است.
ذخایر زغال‌سنگ کشور به اندازه کافی وجود دارد به حدی که می‌تواند این صنعت را به طور کامل از وابستگی رها کند. این ذخایر به حدی است که اگر در این حوزه به موقع سرمایه‌گذاری و عمل شود و معادن طرح‌های توسعه‌ای خود را اجرا کنند، نه تنها می‌تواند نیاز داخل را برآورده کند بلکه توان دارد که صادرات محور هم باشد.
در این رابطه و به منظور صادرات نیاز به زیرساخت‌هایی داریم تا بتوان جنس زغال‌ها را با توجه به طبقه‌بندی جهانی آن شناسایی کرده و به طور علمی‌دسته‌بندی کنیم. همچنین کارشناسان بر این باورند که نباید تولیدکننده فولاد از تولیدکننده زغال‌سنگ جدا دیده شود؛ براین اساس سرمایه‌گذاری‌های موجود باید برای ایجاد بسترهای زیرساختی داخلی هزینه شوند تا به این طریق ارز از کشور خارج نشود، بلکه با کمک به توسعه صادرات در این حوزه ارزآوری هم داشته باشیم.
برای تحقق این امر باید از وابستگی به قوانین خارج شده و بر اساس نرخ محصول نهایی، مبنای قیمت‌گذاری بلندمدتی داشته باشیم تا طرح‌های توسعه‌ای سودآوری مناسبی را به دست آورند. در این نشست بر لزوم ایجاد انجمن صنفی در حوزه زغال‌سنگ تاکید شد تا این انجمن زبان گویای کل تولیدکنندگان زغال باشد و وابستگی‌ها منجر به عقد قرارداد با شرکتهای فولادی و ایجاد رانت نشود. همچنین تاکید شد، اگر بستر قیمت‌گذاری برای سال آتی مصوب شود، شاهد استقلال در این حوزه خواهیم بود.
